Herbertsche – CIA-Müllmänner un Selbstschussanlaach
Kinner, die in Wissbaade hawwe doch all en Dubbe, odder net? Naa, naa, isch maan jetz ausnahmsweis net en Roland Koch odder die Andrea Ypsilanti, isch maan die Dollbohrer vom SV Wehen.
Wie hot der Samsdaach so schee aagefange: Isch hob die drei Mädscher, mit dene isch mir es „Freundschaftsspiel“ zwische de Eintracht un “Kickers Kurwässersche“ aagugge wollt, vom Bahnhof abgeholt un mer sin bei herrlischem Sonneschein zur „Brita Arena“ gelaafe. Wieso des Ding „Arena“ haaße duht, obwohls nur en bessere Bolzplatz is, derfter misch net frooche.
Uff jeden Fall simmer do bestens gelaunt aagekomme un hawwe uns schun uffs Spiel gefreut. Allerdings hot sisch des schnell geännert. Am Eingang hotte se en poar Ordner stehe, die wohl noch von de DDR-Grenz iwwerisch gebliwwe sin.
Es fing dodemit aa, dass mir unsere Schals ausziehe sollte. Hätt isch geahnt, dass hinner de Kontroll sowieso alle dorschenanner in Fan-Klamotte rumrenne, isch wär do schun uff die Barrikaad gegange. Awwer gut, mir unser Schals unner die Jack gestobbt un gut woars.
Denkste.
Jetz ging es Gezagger mit de Digital-Kamera von de Tine los. Des Ding wär zu groß, des wär net erlaubt, maant de Mister Oberwischtisch. Mit soim Knopp im Ohr un gelber West aa wusst mer net – is der jetz von de CIA odder von de Müllabfuhr?
„Ei, wieso dann des, mit dere Kamera woar isch schon in hunnert annere Stadie, des woar nie en Problem?“, maant die Tine. Dodruff is de CIA-Müllmann fort un seegt, er müsst erst sein Stasi-Hauptmann zur dere Affär frooche.
Korz druff kame se mit drei Mann hoch un hawwe de Tine e Ausnahmegenehmischung fer die Kamera gegewwe. Die Kerle konnte kaum laafe, so woarn von ihrer eischene Gutmütischkeit beweescht.
Woars des jetz gewese? Noch net ganz.
Die letzte Grenzzöllnerin hot bei de Anna in de Dasch rumgemengt, dere ihr Knirps-Schermsche kritisch beäugt un widder in die Dasch gestobbt. Jetz konnt es Herbertsche soi Maul widder net halde: „Ei, wieso derf dann die den rosa Schlagstock mit nei nemme?“ „Da haben Sie eigentlich Recht“, springt Tante Prusseliese aach glei druff aa. Awwer jetzt hadde moi Mädscher genuch, jetz wärs aach emol gut, uns sin dorsch die Kontroll.
Was en Gefuddel, isch fasses net.
Jetz saacht doch emol selbst: Hawwe se die noch all? Wie wärs dann bald mit Röntgenapparate wie am Fluchhafe un naggisch ausziehe vorm Fußball?
Isch wär ja noch für Selbstschussanlaache im Gästeblock. Dann is Schluss mit Pyros!
Die Ordner wissen noch net einmal wo Nord und Ost liegt, aber aufplustern wie so Gockel. Und eines sage ich: Niemals gebe ich meinen Schal her, was erlauben sie sich denn, wir gehen doch nicht in die Oper!!!
Es war trotz aller Turbulenzen ein schöner Nachmittag und Abend.
Ei isch hab eindeudisch des Gefühl, dass mer mit de falsche Middeln probiert Aggressione ausm Spiel zu halde. Im Gescheteil, des Kontrollgefuddel tut alls noch mehr Aggressione schüre, da kann isch die aane oder annere Reaktion unserer Leutschär auf des Verhalde der obberen Instanze verstehn.
aach un gerad in dere Geschend da hinne isses mit de Wäldmännischkaid ned all so ***** "ub to Dät", vor allm ned baim Fussball.
Dassers trotzdem schee hadded, kann aanzisch an de Mädels un am Kai O(odder wei der heest) gelesche habbe. Das isches grad schee hab, des lischd dadedran, dassisch de Häbbät widder ma gefunne hab.
Kinner, die in Wissbaade hawwe doch all en Dubbe, odder net? Naa, naa, isch maan jetz ausnahmsweis net en Roland Koch odder die Andrea Ypsilanti, isch maan die Dollbohrer vom SV Wehen.
Wie hot der Samsdaach so schee aagefange: Isch hob die drei Mädscher, mit dene isch mir es „Freundschaftsspiel“ zwische de Eintracht un “Kickers Kurwässersche“ aagugge wollt, vom Bahnhof abgeholt un mer sin bei herrlischem Sonneschein zur „Brita Arena“ gelaafe. Wieso des Ding „Arena“ haaße duht, obwohls nur en bessere Bolzplatz is, derfter misch net frooche.
Uff jeden Fall simmer do bestens gelaunt aagekomme un hawwe uns schun uffs Spiel gefreut. Allerdings hot sisch des schnell geännert. Am Eingang hotte se en poar Ordner stehe, die wohl noch von de DDR-Grenz iwwerisch gebliwwe sin.
Es fing dodemit aa, dass mir unsere Schals ausziehe sollte. Hätt isch geahnt, dass hinner de Kontroll sowieso alle dorschenanner in Fan-Klamotte rumrenne, isch wär do schun uff die Barrikaad gegange. Awwer gut, mir unser Schals unner die Jack gestobbt un gut woars.
Denkste.
Jetz ging es Gezagger mit de Digital-Kamera von de Tine los. Des Ding wär zu groß, des wär net erlaubt, maant de Mister Oberwischtisch. Mit soim Knopp im Ohr un gelber West aa wusst mer net – is der jetz von de CIA odder von de Müllabfuhr?
„Ei, wieso dann des, mit dere Kamera woar isch schon in hunnert annere Stadie, des woar nie en Problem?“, maant die Tine. Dodruff is de CIA-Müllmann fort un seegt, er müsst erst sein Stasi-Hauptmann zur dere Affär frooche.
Korz druff kame se mit drei Mann hoch un hawwe de Tine e Ausnahmegenehmischung fer die Kamera gegewwe. Die Kerle konnte kaum laafe, so woarn von ihrer eischene Gutmütischkeit beweescht.
Woars des jetz gewese? Noch net ganz.
Die letzte Grenzzöllnerin hot bei de Anna in de Dasch rumgemengt, dere ihr Knirps-Schermsche kritisch beäugt un widder in die Dasch gestobbt. Jetz konnt es Herbertsche soi Maul widder net halde: „Ei, wieso derf dann die den rosa Schlagstock mit nei nemme?“ „Da haben Sie eigentlich Recht“, springt Tante Prusseliese aach glei druff aa. Awwer jetzt hadde moi Mädscher genuch, jetz wärs aach emol gut, uns sin dorsch die Kontroll.
Was en Gefuddel, isch fasses net.
Jetz saacht doch emol selbst: Hawwe se die noch all? Wie wärs dann bald mit Röntgenapparate wie am Fluchhafe un naggisch ausziehe vorm Fußball?
Isch wär ja noch für Selbstschussanlaache im Gästeblock. Dann is Schluss mit Pyros!
Maant euer
Herbertsche
Es war trotz aller Turbulenzen ein schöner Nachmittag und Abend.
Alles Brotzköppe, wennde misch fragst!
aach un gerad in dere Geschend da hinne isses mit de Wäldmännischkaid ned all so ***** "ub to Dät", vor allm ned baim Fussball.
Dassers trotzdem schee hadded, kann aanzisch an de Mädels un am Kai O(odder wei der heest) gelesche habbe. Das isches grad schee hab, des lischd dadedran, dassisch de Häbbät widder ma gefunne hab.
Haach e nirn
Lutennent